Διατάξεις: άρθρα 1439 ΑΚ, 323, 905 ΚΠολΔ
[...] Η αιτούσα ζητεί να αναγνωριστεί ότι έχει αποκτήσει και στην ελληνική επικράτεια την ισχύ του δεδικασμένου η με αριθμό αίτησης 34/2015 απόφαση του Ρωμαϊκού Εκκλησιαστικού Ορθόδοξου Δικαστηρίου στην Ιορδανία, η οποία εκδόθηκε στις 7.7.20156 και με την οποία λύθηκε αμετάκλητα ο γάμος της με το .... Η αίτηση αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η κατοικία της έως 781 του ΚΠολΔ). Είναι δε νόμιμη, στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 905 και 323 του ΚΠολΔ. Πρέπει επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.
Από όλα τα έγγραφα, που η αιτούσα νόμιμα επικαλείται και προσκομίζει, μετά από τα οποία μνημονεύονται ειδικότερα στη συνέχεια, χωρίς, ωστόσο να παραλείπεται κανένα κατά την ουσιαστική εκτίμηση της υποθέσεως, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η αιτούσα τέλεσε νόμιμο γάμο με τον ... στις 2.9.1994 στην Ρωμαϊκή Ορθόδοξη Εκκλησία στο ... Ιορδανίας. Ο προαναφερόμενος σύζυγος υπέβαλε αίτηση, με την οποία ζήτησε τη λύση του γάμου τους με την αιτούσα, και επί της οποίας εξεδόθη η προσκομιζόμενη σε αντίγραφο στην αραβική γλώσσα και μεταφρασμένη σε επίσημη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα με αριθμό αίτησης …/2015 απόφαση διαζυγίου του Εκκλησιαστικού Ρωμαϊκού Ορθόδοξου Δικαστηρίου στην Ιορδανία, σύμφωνα με την οποία λύθηκε ο μεταξύ αυτής και του συζύγου της γάμος. Η ως άνω απόφαση κατέστη αμετάκλητη, όπως προκύπτει από το ίδιο το κείμενο της ως άνω προσκομιζόμενης Απόφασης.
Ελλείψει διμερούς ή πολυμερούς συμβάσεως, η αναγνώριση στην Ελλάδα του δεδικασμένου αποφάσεων δικαστηρίων του Βασιλείου της Ιορδανίας, που αφορούν την προσωπική κατάσταση, ρυθμίζεται από τις διατάξεις των άρθρων 323 και 905 του ΚΠολΔ, και ειδικότερα, η ως άνω απόφαση του αλλοδαπού δικαστηρίου είναι, κατά τα παραπάνω, αμετάκλητη κατά το δίκαιο του τόπου εκδόσεώς της και έχει ισχύ δεδικασμένου, δηλαδή προσομοιάζει προς τις τελεσίδικες ή αμετάκλητες αποφάσεις του ελληνικού δικαίου.
Επίσης, η υπόθεση (διαζύγιο, το οποίο είναι αντίστοιχο με το προβλεπόμενο από τα ημεδαπό αστικό δίκαιο κατά το άρθρο 1439 ΑΚ), η οποία κατά τις διατάξεις του Ελληνικού δικαίου (άρθρα 3, 39 και 592 ΚΠολΔ) υπαγόταν στη δικαιοδοσία του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση, εκδικάσθηκε με βάση το ουσιαστικό δίκαιο του βασιλείου της Ιορδανίας, που έπρεπε να εφαρμοσθεί σύμφωνα με το ελληνικό ιδιωτικό διεθνές δίκαιο, λόγω της τελευταίας κατά τη διάρκεια του γάμου και μέχρι την έναρξη της διαδικασίας του διαζυγίου κοινής συνήθους διαμονής των συζύγων (άρθρα 14 εδ. 2 και 16 του ΑΚ).
Εξάλλου από το μεταφρασμένο κείμενο της Απόφασης προκύπτει ότι οι σύζυγοι δεν στερήθηκαν το δικαίωμα υπεράσπισης και γενικώς της συμμετοχής στη διαδικασία του διαζυγίου, καθώς αμφότεροι οι τέως σύζυγοι παραστάθηκαν κατά την ανωτέρω δίκη, η δε ως άνω απόφαση διαζυγίου δεν αντιβαίνει προς την ημεδαπή δημόσια τάξη και τα χρηστά εν γένει ήθη.
Εξάλλου, η ως άνω απόφαση δεν αντίκειται σε οριστική ή τελεσίδικη απόφαση ημεδαπού Δικαστηρίου (του Πρωτοδικείου Ξάνθης), που εκδόθηκε για την ίδια υπόθεση, καθώς μέχρι και την ημέρα της συζήτησης της κρινόμενης αίτησης δεν είχε κατατεθεί στο Πρωτοδικείο Ξάνθης αγωγή περί λύσης ή ακύρωσης του γάμου των ως άνω (πρώην) συζύγων έναντι αλλήλων (βλ. το υπ’ αρ. 317/2018 πιστοποιητικό της Γραμματέας αυτού).
Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, και αφού δεν υπάρχει λόγος, ο οποίος να αποκλείει την αναγνώριση του δεδικασμένου, που απορρέει από την προμνησθείσα απόφαση, πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι υφίσταται δεδικασμένο και στην Ελληνική Επικράτεια που απορρέει από την με αριθμό αίτησης 34/2015 απόφαση του Ρωμαϊκού Εκκλησιαστικού Ορθόδοξου Δικαστηρίου στην Ιορδανίας, η οποία εκδόθηκε στις 7/7/2015 και με την οποία λύθηκε ο γάμος της αιτούσας με τον ....