Το γεγονός ότι στη σημερινή εποχή είναι σύνηθες το φαινόμενο οικογενειών με έναν μόνο γονέα (μονογονεϊκές οικογένειες), η ανάγκη διαφύλαξης της ψυχικής και πνευματικής ισορροπίας του ανήλικου τέκνου μέσω της νομικής κατοχύρωσης και ρύθμισης του δικαιώματος επικοινωνίας του «απόντα» γονέα με το ανήλικο τέκνο καθίσταται ακόμη πιο επιβεβλημένη και επιτακτική. Κατά συνέπεια, εξαιτίας της ραγδαίας αυτής αλλαγής των κοινωνικών δεδομένων και της ριζικής αναθεώρησης της παραδοσιακής έννοιας της οικογένειας, η κεντρική θέση της συγκεκριμένης διατριβής συνίσταται στην αυτοτέλεια του δικαιώματος επικοινωνίας σε σχέση με τη γονική μέριμνα, συμπέρασμα το οποίο συνάγεται από τη διατύπωση του άρθρου 1520 ΑΚ. Η διάταξη αυτή, πέραν του γεγονότος ότι τίθεται ως ξεχωριστή διάταξη σε σχέση με το άρθρο 1510 ΑΚ περί γονικής μέριμνας, δεν συνδέει το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με τη μη άσκηση της γονικής μέριμνας, αλλά με την έλλειψη κοινής διαμονής του δικαιούχου γονέα με το ανήλικο τέκνο.
Υπό το πρίσμα αυτό, η συγγραφέας προβαίνει σε συστηματική και εξαντλητική εξέταση των ζητημάτων που ανακύπτουν, υποστηρίζοντας πρωτότυπες απόψεις, που είτε διατυπώνονται για πρώτη φορά, όπως π.χ. σχετικά με το δικαίωμα επικοινωνίας του ανηλίκου τέκνου με τα αδέλφια του, είτε προσθέτουν νέα επιχειρήματα σε διατυπωμένες θέσεις, όπως π.χ. σχετικά με το ότι οι περαιτέρω ανιόντες του ανηλίκου τέκνου έχουν ίδιο δικαίωμα επικοινωνίας, είτε ακόμη απαντούν επί εριζομένων θεμάτων, όπως π.χ. η μη απώλεια του δικαιώματος επικοινωνίας, σε περίπτωση που ο γονέας εκπίπτει από τη γονική μέριμνα.
www.nb.org/ΕΚΔΟΣΕΙΣ/ΤΟ_ΔΙΚΑΙΩΜΑ_ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ_ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ_ΜΕ_ΤΟ_ΑΝΗΛΙΚΟ_ΤΕΚΝΟ